İsyan mı? Belki.

 Bir an önce büyüme isteği.. Ne büyük saçmalıkmış şimdilerde daha iyi anlıyorum. Küçükken bitmeyen oyunlarımız, sohbetlerimiz varmış en azından . Bugün bir araya gelip tek kelime konuşamayan insanlar olmuşuz. Günden güne öldürüyomuşuz aramızdaki bağları. Yazık.        

 Peki neydi bizi uzaklaştıran? Telefon? Televizyon? İnternet? .. Hepsi. Sanal alemin esiri olmuşuz. Sokağa çıkmaya üşenir olmuşuz. Kendimizi kaybediyoruz. Yavaş yavaş unutuyoruz benliğimizi. Biri çıksın ve dur desin artık. Aç gözünü etrafına bak desin. Dünya elindeki o küçücük şeyden ibaret değil desin .

 Biri çıksın ve kurtarsın artık  kaybolan benliğimizi…
-Beyza

İsyan mı? Belki.’ için 10 yanıt

  1. Düşünsenize eskiden neler vardı, telefon yoktu insanlar tek başına duramazdi,bilgisayar belirli yerlerde işyerlerinde vardı maçlar bile topluca bir yerlerde izlenirdi araba yoktu toplu tasimadaydi herkes şimdi oturdugun yerde her şey elinin altında ve bizlerde yüz yüze sohbet etmektense yazışarak sohbeti daha çok seviyoruz kimimiz olmadığı kimliği ile yaşarken kimisi anlayamadıklarını anlatıyor ve tek derdimiz şarj 🙂

    Liked by 1 kişi

  2. Kesinlikle… yatağımız prizlerin yanında değilse uykular haram oluyo .. keşke bi zaman makinesi olsada geçmişe dönüp eski samimi günleri yakalayabilsek.

    Beğen

  3. İntihar edecek duruma geldiğimiz de bile telefonu sifirlamayi düşünen insanlar tanıyorum.. Belki de bırakıp devam etmek lazım. “Sarjim bitiyor” derken bile bir bütünleşmenin olduğunu Biliyorken “dur diyemiyor olmamıza yazık. “

    Liked by 1 kişi

Yorum bırakın